Door Sam Desimpel, Managing Partner , Top Tier Access
Enkel de echt grote bedrijven met een beurswaarde van boven de paar miljard EUR komen nog echt aan bod bij de analisten, de klassieke beursfondsen en de trackers. Ook de grotere privaatbanken volgen alleen nog maar de echt grotere bedrijven. Men ziet dan ook steeds meer kleinere bedrijven de beurs verlaten, ofwel vrijwillig ofwel door overnames van grotere bedrijven of door private equity fondsen.
Dat wil daarom niet zeggen dat er géén bedrijven op de beurs bijkomen. Maar ofwel gaat het om echt grote, winstgevende en bekende bedrijven (zoals bv. JD Peets, een conglomeraat van koffiebedrijven, Aramco, de oliereus van Saudi Arabie of Porsche, het automerk) of eerder om technologische bedrijven zoals Mobileye, Darktrace of Adyen, meestal nog niet echt winstgevend maar wel zeker hip.
De kleinere en middelgrote winstgevende bedrijven, die zal u steeds moeilijker op de beurs terugvinden. Ofwel zijn deze in familiale handen, maar steeds meer zijn die in handen van private equity fondsen. In de VS zijn 75% van de bedrijven die meer dan 100 Mio omzet doen, nog steeds in privé handen. Meestal gaat her hier om bedrijven die essentiele diensten en producten maken maar die enkel gekend zijn in hun sector. In Belgie gaat het bijvoorbeeld over een Destiny (telecom), Desotec (filters voor industrie), Corialis (aluminium profielen), Nova Reperta (management consulting) en TrustTeam (IT outsourcing).
Nooit van gehoord, zegt u? Inderdaad, dit zijn middelgrote bedrijven die in alle discretie stevig verder groeien in hun specifieke sector en daar ook vaak een consoliderende rol spelen, met de hulp van de private equity fondsen. Door de diepe zakken van deze private equity fondsen, dienen deze bedrijven geen beroep te doen op de publieke markten en kunnen ze verder groeien zonder de regelgevingslasten die een beursnotering met zich meebrengt.
Wil dat daarom zeggen dat niet-beursgenoteerde bedrijven zomaar kunnen doen wat ze willen?
Niet is minder waar. Milieu-, sociale en governance-overwegingen (ESG) hebben steeds meer invloed hebben op investeringsbeslissingen van de private equity fondsen. Deels is dit omdat de aandeelhouders van de private equity fondsen hier steeds harder om vragen, gezien zij als bv. Pensioenfonds ook zwaar aan regulering onderworpen zijn. Maar daarnaast is het voor veel private equity investeerders ook duidelijk dat een bedrijf dat minder vervuilt, energie verbruikt en minder conflicten met zijn werknemers, klanten en leveranciers heeft, en dat beter bestuurd wordt, een waardevoller bedrijf is als het op een verkoop aankomt. Of om het anders te stellen, het wordt steeds moeilijker om bedrijven die bv. in vervuilende sectoren werken te verkopen voor een goede prijs.
ESG overwegingen zijn dus niet louter idealisme, maar een keiharde nieuwe realiteit in zaken doen.
Private equity bedrijven zijn dus heel intensief bezig met de diversificatie binnen het management en het personeel, met betere verloningen en het verminderen van vervuiling en energiegebruik. Dit zorgt vaak voor interne innovatie en het ontwikkelen van nieuwe diensten en producten die meer in de tijdslijn van nu liggen.
De supply side schokken van de laatste tijd, hebben er ook voor gezorgd dat private equity bedrijven steeds meer nadenken om hun productie en hun leveranciers meer terug naar Europa of Noord-Amerika te brengen, wat op zich weer heel wat kansen voor private equity investeringen opbrengt.
Gezien private equity investeerders vaak een meerderheid aanhouden in de onderliggende bedrijven, en gezien zij een horizon hebben van minstens drie tot vijf jaar, hebben ze ook de luxe om hun bedrijven groener en beter te maken, ook als dit op kortere termijn de winstgevendheid verminderd. Deze luxe is vaak niet aanwezig op de beurs, waar men eerder van kwartaal tot kwartaal moet denken. Beleggers die willen dat hun spaargeld ook de maatschappij en planeet beter maakt, hebben dus meer kans om dit te doen op de private equity markten dan op de beurs.
Hoe kunnen particuliere investeerders hierop inspelen?
Helaas zorgt het regulatoir kader in veel landen – waaronder Belgie – er voor dat investeringen in private equity fondsen enkel weerlegd zijn voor investeerders die 250K of meer kunnen investeren in lokale private equity fondsen zoals Down2Earth of Kepek. Om rechtsreeks mee te kunnen doen met de grotere Europese of Noord-Amerikaanse fondsen zoals een CVC, EQT, CD&R, PAI en dergelijke, dient men vaak ettelijke miljoenen te kunnen investeren. Men kan ook onrechtsreeks via een feeder fonds of een fund of funds (zoals een Top Tier Access) investeren, waar opnieuw de minima rond de honderdduizenden euro’s lopen. Sommige van deze feeders of fund of funds zullen dan nog eens bijkomende management en performance fees aanrekenen, wat weer een gedeelte van het rendement afroomt.
Belgische investeerders kunnen wel een zekere exposure opbouwen naar private equity, door bv. te investeren in beursgenoteerde holdings zoals een Sofina, Brederode, Ackermans Van Haaren of GIMV. Men moet hier echter wel de volatiliteit van de beurs er bijnemen en vaak een mindere diversificatie gezien sommige van deze holdings grote controlerende belangen nemen in bepaalde portfolio bedrijven.
We moeten dus rekenen op de regulator om hier ook over na te denken. Ofwel zorgt men er voor dat private equity fondsen ook kleinere investeerders kunnen toelaten zonder daarom een prospectus te moeten uitgeven, ofwel moet men de pensioenfondsen en levensverzekeringsmaatschappijen toelaten en incentiviseren om ook meer in private equity te investeren. Dit kan ook gaan om investeringen in private debt en infrastructuur, niet louter om pure private equity.
Gezien investeren in solide private equity fondsen de laatste 20 jaar de beurs klopte, zou dit zeker ook de groei van de pensioenspaarpot ten goede komen. Daarnaast zou dit ook meer geld aan het werk zetten in de vergroening en de herlocalisering van onze economie. Deze trens zijn nu al volop aan de gang in onze buurlanden. Er is volop opportuniteit voor Belgische bedrijven om hier ook op in te spelen, maar voor de kleinere en middelgrote bedrijven kan de beurs hier niet meer als kapitaalverschaffer dienen. Laat aub private equity meer aan zet komen.
