Elk jaar betaalt de houder van het fonds een beheervergoeding aan de fondsbeheerder. Deze kosten zijn opgenomen in de netto-inventariswaarde van het fonds en hun percentage is beschikbaar in het prospectus van het fonds. De beheerder wordt dus vergoed voor zijn beheer. Deze vergoedingen liggen over het algemeen rond de 1,5% per jaar voor actieve fondsen en rond de 0,6% voor passieve fondsen die simpelweg indices repliceren. Passief beheer wordt steeds populairder bij beleggers, deels vanwege de lage beheerkosten.
Een referentietool
Actief beheer is daarom duurder omdat de beheerder de markt moet analyseren om de beste kansen te identificeren. Maar als de fondsbeheerder gewoon de index op de voet volgt, betaalt de belegger vergoedingen… voor niets! Hoe weet u of deze kosten gerechtvaardigd zijn? Hoe kan ik zien of de beheerder actief is of niet? Een opkomend concept in vermogensbeheer is het active share. Dit concept werd in 2009 geformaliseerd door twee onderzoekers van Yale University. Dit instrument meet het verschil tussen de samenstelling van een portefeuille en die van de benchmarkindex. Om deze mate van verschil tussen de portefeuille en de index te kwantificeren, gebruiken we de verschillende wegingen in de portefeuille in vergelijking met de index.
Welke indicatie geeft dit percentage?
Beheerders met een active share van minder dan 60% kunnen worden beschouwd als te dicht bij hun benchmarkindex. Deze opmerkingen moeten echter worden genuanceerd. In sommige markten kan het moeilijk zijn om een hoge active share te bereiken. Dit is bijvoorbeeld het geval op de Zwitserse markt. Deze markt is sterk geconcentreerd in drie aandelen, die samen 50% van de index vertegenwoordigen. In dit type markt is het moeilijk om veel aandelen te over- of onderwegen en een hoge active share te hebben. Aan de andere kant is het op een wereldwijde index zoals de MSCI World bijvoorbeeld gemakkelijker om een hoge active share te hebben.
Kijk naar de benchmarkindex
Een tweede nuance moet worden toegevoegd: we moeten controleren of de beheerder zichzelf vergelijkt met de juiste index. Een fonds dat belegt in Franse small- en mid-caps zal een beleggingsuniversum hebben dat ver afstaat van de CAC40. Als het zichzelf vergelijkt met de CAC40, vergelijkt het twee verschillende universums en zal het een hoge active share optekenen, terwijl dit niet noodzakelijkerwijs het geval is.
In sommige gevallen is het active share minder relevant, zoals voor patrimoniale fondsen die zowel in aandelen als obligaties beleggen. Je kunt echter wel het actieve aandeel opvragen voor de aandelen- en obligatiecomponenten en deze vergelijken met de benchmarkindices.
Alleen in actieve fondsen
Wanneer is het bijzonder interessant om het active share te analyseren? In alle actieve fondsen in het algemeen, en in het bijzonder wanneer het beheerteam is veranderd. Dit laat zien of de nieuwe beheerders (of de nieuwe beheerder) meer of minder actief zijn dan hun voorgangers. Het is ook een hulpmiddel om het beheer in de loop van de tijd te monitoren. Het is een tool waarmee u de samenstelling van uw portefeuille kunt analyseren, niet alleen de prestaties.
Kan active share worden gebruikt om prestaties te meten?
Nee, het is absoluut geen hulpmiddel om prestaties te meten. Een fonds met een hoge active share presteert niet noodzakelijkerwijs beter. Hoe hoger de active share, hoe verder de prestaties zullen afwijken van die van de index: door ondermaats of beter te presteren dan de index. Heel actief zijn is dus geen garantie voor outperformance. Er is echter een recept dat zeker verliest: een lage active share en hoge kosten. Dit betekent dat de beheerder een zeer hoge vergoeding vraagt voor passief beheer, en dat beheer dicht bij de index met deze vergoedingen zal resulteren in een verlies.
Het is daarom de moeite waard om het concept van active share te bestuderen voor u in een fonds belegt. Sommige buitenlandse beheerders vermelden het in hun prospectus, andere niet. Regelgevers beginnen zich over deze kwestie te buigen. Dit instrument biedt meer transparantie over de samenhang en het nut van de beheerstrategie. Wanneer fondsen die beweren actief te zijn in feite gewoon marktindices repliceren of er heel dicht bij zitten, staan ze bekend als ”closet indexing funds”.
